Stereografoskopy

W 1864 roku Charles John Rowsell opatentował urządzenie, służące do oglądania zdjęć, grafik, a także czytania drobnego tesktu w dużym powiększeniu. Nazwał go grafoskopem (graphoscop). Wynalazek trafił do wielu salonów zamożnych rodzin, gdzie często umieszczano go na specjalnym stoliku optycznym. Gromadzono na nim różne “zabawki” optyczne, których używano jako pouczającą i pożyteczną rozrywkę. Były to np. taumatropy, fenakistiskopy, zootropy, praksinoskopy, stereoskopy itp.

W wersji złożonej grafoskop wyglądał jak dość płaska drewniana skrzynka. Jej dolną część stanowiła podstawa. Górna część z wbudowanym mocnym szkłem powiększającym podnosiła się na zawiasach. Platforma, na której znajdował się uchwyt na zdjęcie, grafikę, czy rozłożoną książkę, opierała się na rozkładanej podpórce. Patrzono przez szkło powiększające.

Wkrótce pojawiły się urządzenia, które łączyły w jednej obudowie grafoskop ze stereoskopem. Stereografoskopy (stereographoscope), były produkowane w różnych rozmiarach.

Luksusowe modele posiadały elegancki fornir, czasem były intarsjowane. Mogły nie tylko posiadać ruchomą platformę, którą w razie potrzeby można było oddalać i zbliżać do oczu, ale mogły być wyposażone w regulację ogniskowej.